Harald Genzmer (1909 - 2007) to współczesny kompozytor niemiecki, uczeń Paula Hindemitha. W swojej twórczości łączy muzykę neoromantyzmu z muzyką współczesną. Zawarta w niniejszej publikacji Fantazja na harfę jest utworem czteroczęściowym: I - Largo e sempre rubato e con fantasia, II - Presto, III - Intermezzo (Tranquillo), IV - Finale (Allegro). Utwór skierowany jest do zaawansowanych wykonawców.

Harald Genzmer był niemieckim kompozytorem żyjącym w latach 1909 - 2007. Jego najsławniejszym dziełem była Sinfonietta na smyczki, która w latach następujących po swojej premierze była najczęściej graną przez europejskie orkiestry kompozycją. Poza kompozycją, zajmował się też nauczaniem. Był wykładowcą w Munich Hochschule für Musik.

Siedem etiud na obój Haralda Genzmera (1909 - 2007) - współczesnego kompozytora niemieckiego. Te krótkie kompozycje, z których najkrótsza - część druga - trwa zaledwie 30 sekund, nie tylko zawierają szereg problemów technicznych, ale także interpretacyjnych. Każda z etiud utrzymana jest w nowoczesnej harmonice, ich autor wykorzystuje jednak tradycyjne sposoby gry na oboju (m. in. szerokie frazy grane legato, repetycyjne powtarzanie dźwięków staccato, tryle).

Harald Genzmer (1909 - 2007) to współczesny kompozytor niemiecki, uczeń Paula Hindemitha. Drugą sonatinę na wiolonczelę i fortepian skomponował w 1982 roku. Kompozycja ta posiada trzy części: cz. I - Allegro, cz. II - andante tranquillo, cz. III - Finale, Vivace. Charakteryzuje ją przede wszystkim nowoczesna harmonika oraz równoważność partii obu instrumentów.

Harald Genzmer to kompozytor i pedagog RFN, pracował w Operze Wrocławskiej w latach 1934-37, wykładał w Hochschule für Musik we Fryburgu Bryzgowijskim, był też profesorem na Akademie der Tonkunst w Monachium.
Prezentowana publikacja zawiera Sonatinę na altówkę i fortepian składającą się z części:
I - Allegro (półnuta = 108);
II - Andante (ósemka = 104);
III - Molto vivace (ćwierćnuta = 138 - 144).