Jest to transkrypcja gitarowa XVI wiecznej pieśni hiszpańskiej. Utwór opracowany przez Emilio Pujol Villarubi (1886 - 1980), hiszpańskiego gitarzystę, który uważany jest za twórcę XX wiecznej dydaktyki gitarowej. Emilio był uczniem słynnego Francisco Tarregi, który to z kolei był reformatorem sposobu gry na gitarze - stosował technikę paznokciową i opuszkową, także zmienił, czy też raczej ukształtował, postawę grającego przez użycie podnóżka.

Pavane szesnastowiecznego gitarzysty Luisa Milana. Utwór w transkrypcji dokonanej przez Emilio Pujol Villarubi (1886 - 1980), hiszpańskiego gitarzysty, który uważany jest za twórcę XX wiecznej dydaktyki gitarowej. Szesnastowieczne gitary różniły się od współczesnych i zapisywane były systemem tabulaturowym. Vihuela (na jakiej grał Luis Milan) - początkowo była cztero lub pięciostrunową gitarą. W tym samym czasie najpopularniejszym instrumentem wśród arystokracji całej Europy stała się lutnia, gitara Rizzio z Francji i guitarra battente z Włoch. W ostatecznej wersji wihuela była gitarą z sześcioma podwójnymi strunami z jelit. Była ona ok. 4 cale dłuższa od dzisiejszej gitary. Na gryfie było dwanaście progów. Jednym z pierwszych znanych artystów grających na vihueli, był właśnie Luis Milan. Ostatnia znana vihuela pochodzi z roku 1700 i reprezentuje końcowy etap rozwoju tego instrumentu.

Utwór renesansowy skomponowany przez Luisa Milana w 1536 roku. Prezentowane wydanie zawiera transkrypcję utworu na gitarę klasyczną. Wymaga on przestrojenia trzeciej struny na dźwięk fis 1. Szesnastowieczne gitary różniły się od współczesnych i zapisywane były systemem tabulaturowym. Vihuela (na jakiej grał Luis Milan) - początkowo była cztero lub pięciostrunową gitarą. W tym samym czasie najpopularniejszym instrumentem wśród arystokracji całej Europy stała się lutnia, gitara Rizzio z Francji i guitarra battente z Włoch. W ostatecznej wersji wihuela była gitarą z sześcioma podwójnymi strunami z jelit. Była ona ok. 4 cale dłuższa od dzisiejszej gitary. Na gryfie było dwanaście progów. Jednym z pierwszych znanych artystów grających na vihueli, był właśnie Luis Milan. Ostatnia znana vihuela pochodzi z roku 1700 i reprezentuje końcowy etap rozwoju tego instrumentu.