Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej, t. 7 - Krakowskie Anioły
Osiecka Agnieszka

Tom 7. został nazwany "Krakowskie anioły" w celu ukazania sposobu, w jaki Agnieszka Osiecka patrzyła na twórców krakowskich: z podziwem, jak na obdarzonych nieziemskim talentem tajemniczych artystów. Annę Szałapak wręcz nazywała "Białym Aniołem Piosenki". Autorzy publikacji odeszli od zasady zamieszczania utworów w porządku alfabetycznym. Ponieważ większość utworów powstała do przedstawień teatralnych, zostały one zgrupowane przy tytułach spektakli, z których pochodzą. Pozwoli to zainteresowanym lepiej odczytać i zrozumieć treść tych songów. Do minimum zostały ograniczone oznaczenia tempa i dynamiki w partii wokalnej w celu zachęcenia wykonawców piosenek do szukania własnych interpretacji wg własnego gustu. W kilku piosenkach nie pojawiają się graficzne symbole funkcji harmonicznych. Jest to związane z linearnym rozwojem partii fortepianu, a wprowadzenie wspomnianych symboli nie doprowadziłoby do pomyślnej realizacji zapisu nutowego.